Arytmia serca

Tętno spoczynkowe człowieka jest zróżnicowane i uzależnione od indywidualnych predyspozycji rozpatrywanej osoby. Według ekspertów za prawidłowe wartości uznaje się liczbę uderzeń pomiędzy 60 a 90 na minutę. Oczywiście wartości te wzrastają podczas wysiłku fizycznego i mogą osiągnąć poziom 130-140 uderzeń na minutę, a nawet 180-190 uderzeń (tętno charakterystyczne dla sportowców wyczynowych). Wpływ na podwyższone tętno mają również emocje w pozytywnym i negatywnym tego słowa znaczeniu, jak również adrenalina. Zdarzają się jednak nieprawidłowości w pracy serca, które objawiają się niemiarowością jego rytmu bicia i charakterystycznymi amplitudami podczas badania EKG (elektrokardiografii). Może to świadczyć o zaburzeniach pracy serca, które zwane jest arytmią lub dysrytmią.

Objawy arytmii i jej rodzaje

Arytmia serca jest niemiarowym rytmem pracy mięśnia serca, które kurczy się w sposób nieregularny podczas podwyższonej częstotliwości samych skurczy (stąd amplitudy przy badaniu EKG). Często funkcjonuje również pojęcie kołatania serca w sytuacji, gdy pracuje ono w nienaturalnie szybki sposób. Objawami są także uczucie osłabienia ogólnego, duszności oraz uczucia kłucia w okolicach umiejscowienia mięśnia sercowego. Objawy arytmii są bardzo podobne do nerwicy serca.

Dysrytmia serca może mieć postać bradykardii w momencie gdy częstotliwość pracy serca spada poniżej 50 uderzeń na minutę. W takich przypadkach konieczna jest często interwencja lekarska. Objawy często występujące przy bradykardii to omdlenia oraz utrata przytomności (bradykardia objawowa).

Tachykardia to postać arytmia, w której mamy do czynienia z przyspieszonym biciem serca przekraczającym 100 uderzeń na minutę. Częstoskurcz podobnie jak bradykardia stanowić może nawet zagrożenie dla życia. Rozróżnia się tachykardię niefizjologiczną (częstoskurcz komorowy i nadkomorowy) i zatokową. Nieprawidłowości podczas częstoskurczu można zdiagnozować podczas testu wysiłkowego.

Przyczyny niemiarowości oraz diagnoza

Arytmia serca może powstać na skutek zastosowania niektórych leków, choroby zastawek i niedokrwiennej serca, nadciśnienia, zaburzeń hormonalnych spowodowanych stanem chorobowym tarczycy. Osoby starsze również narażone są bardziej na niemiarowość pracy serca. Elementem mogącym spowodować nieregularną pracę serca jest niedobór elektrolitów wapnia, sodu, magnezu czy potasu.

Diagnoza przy arytmii serca jest niezwykle istotna, gdyż schorzenie to może być mylone z innymi chorobami. Podstawowe badania mające wysnuć podejrzenia co do wystąpienia niemiarowości pracy serca to badanie rytmu, tętna, ciśnienia krwi, elektrokardiografia (EKG). Specjalistą w dziedzinie chorób układu krążenia jest kardiolog, który wykona dokładne badania takie jak echo serca (echokardiografia) oraz test Holtera 24-godzinny. Podczas echo serca metodą USG oceniana jest praca samego serca, budowa komór sercowych oraz miarowość jego rytmu.